درباره اتصال آیات سوره سجده سوره 32
در سوره 32 در آیه 23 نکته بحث انگیز و دقیقی فرموده است و "ماتشابه منه" است.یعنی اگر با اتصال آیات سوره و کلیت قرآن فهم نشود به اشتباه خواهیم افتاد.آنجا که میفرماید:
"...وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُن فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَائِهِ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ ..."
در سوره 23 سوره مومنون در آیه 32 و آیات مجاور آن مطلبی مشابه آمده است.
با کمال تعجب در سوره انعام سوره 3*2 = 2*3=6 در آیه 154= 77*2 همان نکته با توضیحات لازم و گره گشا آورده شده است:
ثُمَّ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِيَ أَحْسَنَ وَتَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَّعَلَّهُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ
با این توضیح که در سوره سجده پس از اشاره به اینکه به موسی کتاب داده شد خطاب داده شده به خود موسی آورده شده است. به خود موسی گفته شده است که "فلا تکن فی مریه من لقائه". گویی نتیجه بلافصل این دادن کتاب چنین است که "از ملاقات پروردگارت در شک و تردید نباش".مثل اینکه در جایی میفرماید "خداوند به شما رزق داد" و نتیجه بلافصل این استکه "فانتم فیه سواء".
اما در تفاسیر دیده شده یا این خطاب و دستور را به حضرت محمد میدانند (تفسیرالمیزان)(یا محمد در ملاقات پروردگارت شک نکن) و یا به القای کتاب از طرف بالا به موسی(تفسیرنمونه)(یا محمد در القای کتاب به موسی شک نکن).
این آمدن از بالا و برگشت از اول سوره سجده شروع شده است:
"... یدبرالامر من السماء الی الارض ثم یعرج الیه فی یوم..." اشاره به آنچه در روی زمین رخ میدهد و سپس اشاره به نتایج و عواقب آسمانی و الهی آن واقعه زمینی.
نتیجه بلافصل دادن کتاب به پیامبران دادن این هشدار است که هر نفسی به سوی خدا برمیگردد.بدون دادن کتاب و بدون پیام از جانب خداوند معلوم نمی شود که ما بسوی خداوند برمیگردیم.او ما را دعوت کرده است.
همانطور که در اوایل سوره سجده اشاره دارد که منکرین قبول می کنند که بعد از مرگ و نابودی تمام اعضای بدن به موجودی دیگر تبدیل میشویم ولی نکته اصلی این است ما نه فقط خلقت جدیدی خواهیم داشت بلکه ما به سوی خدا برمیگردیم "ملک الموت" برای حفظ نفس و موجودیت اصلی و روحانی ما در کار است.ما در خلقت مادی فقط نیستیم. روح و نفسی همراه ماست...
قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ ﴿۱۱﴾ السجده
ما بدون اعلام خداوندی مبنی بر اینکه "ملک الموت" وجود دارد و حافظ "ارواح و نفوس" ماست خبری از این طرح نداریم.تنها عالم بر غیب و شهادت میتواند چنین اعلامیه ای بدهد.
بنابراین موسی و هر پیامبر دیگری با این پیام اصلی به سوی انسان می آید.پیام این است که نباید تصور کنیم که "فقط" خلقت جدید پیدا خواهیم کرد بلکه "نفوس" اختصاصی ماست که مسئول اعمال ما شناخته میشود.این نفوس و ارواح محفوظ میمانند و باید در پیشگاه الهی جوابگوی اعمال خود باشند...
پیامبران از جمله حضرت موسی مخاطب اول کتاب و پیام الهی خود هستند مخاطب اول این پیام که حتما خدا را ملاقات خواهید کرد.نفس و روح ما جوابگوی اعمال خود خواهد بود...